Wij hebben al een tijdje een nieuwe computer. Met een tijdje bedoelen we een maand ongeveer. Zelf samengesteld uit allemaal onderdelen waarvan Michelle niet wist dat het in een computer hoorde en Rick blij was dat hij hulp kreeg van een ware computerexpert in de vorm van Pascal (Michelle’s broer). Het blijkt dat er in computers een internetkabel moet om er internet op te krijgen. Oh… Dat waren we dus allemaal even vergeten te bedenken bij het bestellen van de computer. Kleinigheidje. Sinds gisteravond hebben we eindelijk internet op de nieuwe computer en kon Michelle éinelijk een programma downloaden om te proberen de verloren foto’s terug te vinden die we na onze hike over Mount Valbonë waren kwijtgeraakt door een crash.… Lees meer
De weg die we wilden volgen was er één waarvan het verhuurbedrijf met nadruk had gezegd dat we die niet mochten rijden vanwege het slechte wegdek. Op internet én in ons boek hadden we gelezen dat het goed te doen was, dus wij eigenwijsjes vetrokken voor onze tocht naar Përmeti via de leuke weg! Met dreigende wolken en een weersvoorspelling die ook niet veel goeds voorspelde zijn we gaan rijden. Al snel verdween een deel van het uitzicht achter de regen. Nu zaten wij gelukkig droog, maar veel van de toeristen zijn op fietsvakantie in Albanië. En deze, door ons liefkozend fietsgekkies genoemde toeristen, hadden vandaag duidelijk een minder leuke dag.… Lees meer
Na een heftige wandeling is het altijd een goed idee om wat rust in te plannen. We hadden gelezen dat de meren aan de oostgrens met Macedonië prachtig waren en je er heerlijk op het strand kon liggen. Klinkt als een plan!
Eerst moesten we nog met de bus richting Shkodër. Een tocht van ongeveer drie á vier uur, die door de onlangs aangelegde asfaltweg, flink was verkort. Na het ontbijt was het wachten op de bus die ons zou komen ophalen. Wij hebben trouwens ondertussen geleerd dat bij het ontbijt een gekookt eitje veel beter (lees: veiliger) is dan de zwemmende ommeletjes in bakvet.… Lees meer
Tja, hoe te beginnen… We zijn verslagen, verdrietig en boos… Nee, niet omdat de hike niet mooi of leuk was, maar omdat onze camera in een bepaalde error is geschoten, waardoor we alle foto’s vanaf halverwege de boottrip kwijt zijn… Hadden we nu toch maar die nieuwe camera nog vóór de vakantie gekocht. Wat is er (waarschijnlijk) gebeurd: Op de boot kreeg Michelle de melding dat de SD kaart vol zat. Het hubje wat we altijd gebruiken om de foto’s over te zetten op een telefoon/tablet (waardoor ze automatisch worden geüpload naar Google zodra er verbinding is met het internet) lag bij de spullen in de auto die we niet mee wilden slepen over de bergpas.… Lees meer
De wekker ging echt veel te vroeg… Zeker na een slechte nacht met weinig slaap. We konden slecht in slaap komen door de kou en als we dan sliepen werden we veel wakker door gekke geluiden. Point taken, volgende keer geven we iets meer uit voor een kamer. Maar ja, die wekker ging wel af met een reden!
Om 6.55 uur scherp stonden we op de afgesproken plek te wachten op de bus samen met nog vier andere toeristen (Ja, echt! Andere toeristen! Hier zijn ze dus!). Het busje bracht ons via een prachtige route naar de ferry. De omgeving is hier al prachtig en we hebben goede hoop dat het alleen maar mooier wordt!… Lees meer
Na twee dagen in de auto gezeten te hebben wilden we wel een keer echt de natuur in. We waren al op fantastische plekken geweest, maar wandelen door de natuur is toch weer wat anders. We wilden een rondje maken door the Albanian Alps, ook wel the Dinaric Alps genoemd of the Accursed Mountains. Toen we een paar dagen geleden onze huurauto ophaalden werden we verboden om zelf die kant op te rijden omdat de wegen erg slecht zijn en we geen 4×4 auto hebben, dus ging de reis naar Shkodër (of geschreven als Shkodra, ze wisselen dat zelf ook nogal af) om van daaruit openbaar vervoer te regelen.… Lees meer
Twee maanden geleden zaten we op de bank en vonden we het echt tijd om de vakantie te plannen. Na verschillende ideeën zoals Japan, Costa Rica, Frankrijk, IJsland en zo nog een aantal bestemmingen zijn we uiteindelijk met het grote landenboek van de Lonely Planet gaan zitten. En zoals ieder goed boek begonnen we bij het begin; Afghanistan. Misschien niet zo’n goed plan en overigens is september niet het beste seizoen om het land te bezoeken. Helaas… Laten we de volgende pagina eens bekijken!
Albanië!
Zie daar de besluitvorming voor deze vakantie. Vijf minuten later waren de tickets geboekt.
Het voordeel van een vroege vlucht is dat je lekker op tijd op de bestemming bent.… Lees meer
Voordat we naar Sri Lanka kwamen hadden we al het een en ander aan huiswerk gedaan en van horen zeggen gehoord dat het openbaar vervoer niet om over naar huis te schrijven is. Veel toeristen regelen een privéchauffeur of zorgen dat als ze zich willen verplaatsen naar en ander guesthouse dat ze dan worden opgehaald tegen een x tarief. Sri Lanka trekt weinig reizigers aan die hier langer dan drie weken zijn, dus we kunnen ons voorstellen dat dat verreweg de snelste manier van verplaatsen is.
De economie in toeristische gebieden is zich om al dat privévervoer gaan draaien. Ella was het eind van het spoor, verder zuidelijker, oostelijker of westelijker is met de trein niet meer mogelijk.… Lees meer
Een van de hoogtepunten van Sri Lanka is volgens onze reisgids Ella. Niet het dorp zelf, maar de omgeving. Dat stond dus weer garant voor lekker veel wandelen in mooie natuur. Daarnaast is er in de omgeving van Ella een theefabriek waar het proces uitgebreid toegelicht wordt.
De treinreis van Haputale naar Ella duurde maar een uur, althans als de trein ook echt om 12.05 uur zou vertrekken. In het guesthouse hoorden we al dat hij om 12.30 uur zou gaan, uiteindelijk reed de trein om 13.30 uur het station binnen. Wat bleek, de trein was onderweg z’n wagonnetjes verloren en kwam daar pas bij het volgende station achter.… Lees meer
De omschrijving van Lipton’s Seat in de reisgids:
The equal of World’s End, but minus the hefty entrance fee.
Na dit te hebben gelezen hebben we zelfs nog even getwijfeld om het te skippen. World’s End (hèt uitkijkpunt van Horton Plains NP) was tenslotte gehuld in mist en Horton Plains zelf was ‘ok leuk’, maar niet echt ‘yes-morgen-weer leuk’. We hebben gesproken met andere toeristen en met de mensen uit het guesthouse en onder het mom ‘nu we er toch zijn’ kunnen we net zo goed even gaan kijken.
Wát een goed idee was dat! We werden met een tuktuk naar het uitkijkpunt gereden en de heenreis was al veelbelovend.… Lees meer